Bilgelik Hikayeleri

Diyojen köle olarak satılırken, elinden ne iş geldiği sorulmuş, o da insanları yönetmek, diye karşılık vermiş.
“Çığırtkana da sor bakalım, kendine bir efendi satın almak isteyen var mı?” demiş.

“Yaşlı bir adamsın, gerisini boşver” diyenlere, “Ne yani?” diye karşılık verdi, “Stadyum… koşusuna çıksam, bitiş çizgisine yaklaştığımda, boş vermem mi gerek yoksa daha da çabalamam mı?” dedi.

Bir gün, küçük bir çocuğun, avucu ile su içtiğini görünce, küçük bir çocuk yalın yaşayışta beni geçti diyerek, heybesinden tasını çıkarıp attı.
Bir gün bir çocuğa bakıp onun çanağını kırıp da mercimek lapasını bir parça ekmeğin arasına koyup yediğini görünce, tabağını da kaldırıp attı.

Bir gün Olympia’dan dönüyordu,
“Çok kalabalık var mıydı?” diye sorana, “Kalabalık çoktu ama insan azdı.” diye yanıt verdi.

Felsefenin ne yararını gördüğü sorulduğunda, “Her şey bir yana, talihin bütün cilvelerine karşı hazırlıklı olduğumu öğrendim.” dedi.

Nereli olduğu sorulduğunda “Ben bir dünya vatandaşıyım” diye karşılık verdi.

Joshu, altmış yaşında başladığı Zen çalışmalarını seksenine kadar sürdürdükten sonra Zen’de olgunluğa ermiştir.

Seksen yaşından yüz yirmi yaşına kadar da öğretisini yaymıştır.

Öğrencilerinden biri Joshu’ya sorar: “Kafamda bir şey yoksa, ne yapayım?”
Joshu yanıtlar: “At onu.” “Ama nasıl atarım olmayan bir şeyi?” diye sürdürünce öğrencisi,
“Öyleyse,” der Joshu, “Taşı onu.”

Çinli Zen ustası Hyakujo sekseninde bile öğrencileriyle didinir, yerleri süpürür, bahçeyi sular, ağaçları budarmış.

Öğrenciler, bunca çalışan yaşlı öğretmenlerine acırlar. Durup dinlenmesi yönündeki dileklerine kulak asmayacağını bildiklerinden, gidip öğretmenin gereçlerini saklarlar. O gün ustaları yemek yemez. Ertesi gün de, daha ertesi gün de…

“Gereçlerini sakladık, ona bozulmuş olmalı.” Diye düşünür öğrenciler, “En iyisi çıkarıp yerine koyalım şunları.” Sakladıkları gereçleri ortaya çıkarır çıkarmaz da, öğretmenin eskisi gibi çalıştığını, yiyip içtiğini görürler.

O akşam öğretmen derste, “Çalışmayana yemek yok.” der.

Öğrenci ustasına sorar: “Ego nedir?” Usta yüzünü buruşturarak öğrenciye dönüp,

“Bu ne kadar aptalca bir soru. Bunu sadece bir aptal sorabilir.” der.

Öğrenci allak bullak olur, öfkeden kıpkırmızı kesilmiştir. Usta gülümser ve şöyle der:

“İşte ego budur!”

Bir Zen üstadına öğrencileri bir gün neden hep derin bir konsantrasyon içinde olduğunu sormuşlar.

O da karşılık vermiş. “Ben ayakta duruyorsam, ayakta dururum. Yürüyorsam, yürürüm. Yemek yiyorsam, yemek yerim. Konuşuyorsam, konuşurum.”

Öğrenciler onun sözünü kesmişler ve “Bu senin yaptıklarını biz de yapıyoruz ama sen bizden daha fazla ne yapıyorsun?” demişler.

Öğretmen yine aynı karşılığı vermiş. Diğerleri yine öğretmenin sözünü keserek, kendilerinin de aynı şeyi yaptıklarını söylemişler.

Sonunda öğretmenleri “Hayır” demiş. “Siz oturduğunuzda koşmaya başlamış oluyorsunuz, koştuğunuzda ise hedefe varmış oluyorsunuz.”

Bir Zen öğrencisi Zen üstadına gitmiş : “Üstadım çok çalışıp aydınlanmak istiyorum. Ne yapmam gerekir aydınlanabilmem için bana yol gösterin.”

Bunu duyan üstat, öğrencisine sormuş: “Yemeğini yedin mi?” “Evet” demiş öğrenci. “O zaman git tabağını temizle ve bulaşıkları yıka.”

Bir Zen öğrencisi tapınaktan çıkarak ustasının vereceği derse gitmek için yola koyulur ama yolunu kaybeder.

Bir nehir kenarında ve nehrin öbür tarafına geçmek için kullanılan köprüyü bulamaz.

Uzun bir süre dolaştıktan sonra ustasının nehrin diğer tarafında ders verdiğini görür ve ona bağırarak şöyle der: “Usta! Nehrin öbür tarafına nasıl geçebilirim?”

Usta cevap verir nehrin karşı yakasından bağırarak: *Çırak! Sen öbür tarafta bulunuyorsun”.